ΛΙ ΤΣΙΝ ΤΣΑΟ (1084-1155) - 4 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

C. Monet, Pond with Water Lilies (1907)

1.

Θυμάσαι κείνη τη νύχτα, κοντά στο σπίτι στο ποτάμι,
όταν τελείωσε η γιορτή,
κι ήμασταν μεθυσμένοι για να τραβήξουμε κουπί,
κι άγρια μπλεχτήκαμε κι οι δυο με τους λωτούς
μες στο βαθύ ποτάμι;

Κοπιάζοντας
κι αγκομαχώντας
ξαφνικά ένα σμήνος πουλιών ξεσηκώσαμε.

2.

Σύννεφα πυκνά, ωραία ομίχλη – 
Όλη τη μελαγχολική ετούτη μέρα
λιβάνι σιγοκαίει –
Στο μαξιλάρι ακουμπισμένη, κάτω απ’ το διάφανο τούλι,
την πρώτη αίσθηση νυχτερινής δροσιάς
να με διαπεράσει περιμένω.

Αφού μαζί το σούρουπο μεθύσαμε,
γέμισαν τα μανίκια μας με ελαφριά ευωδιά.
Μην πεις πως δε σε συγκινεί να βλέπεις
τον δυτικό άνεμο την κουρτίνα να πτυχώνει,
κι εύθραυστος πιο πολύ κι από τα κίτρινα λουλούδια εκείνα
να αισθάνεσαι.

3.

Έπαψε ο άνεμος και άφησε ευωδιαστή τη γη
πλημμυρισμένη άνθη που έπεσαν –  
Το ξέρω, η ώρα έχει περάσει,
μα να χτενίσω τα μαλλιά μου τι ωφελεί;
Η ζωή συνεχίζεται, εσύ όμως όχι –
Όλα τελείωσαν
και ό,τι είχα για να πω έγινε δάκρυ.

Πλάι στον ποταμό Σουάνγκ,
ακούω πως είναι ακόμη άνοιξη –
Αχ να μπορούσα να φτάσω με τη βάρκα!
Μα έχω φόβο – μια τέτοια βάρκα ελαφριά μες στο ποτάμι
τόση θλίψη θα μπορούσε να βαστήξει;

4.

Ποιος για παρέα κάτω απ’ το λαμπρό φεγγάρι;
Διπλή η σκιά μου.
Η λάμπα σβήνει, ώρα για ύπνο,
μήτε κι εκείνος έρχεται.

Τώρα τι;
Τι γίνεται;
Είμαι χαμένη – τι απόμεινε;

Ανθολογία Κινέζικης Ποίησης, μτφρ. Γ. Λειβαδάς, εκδ. Ροές