Μαρσέλ Προυστ - Από τη μεριά του Σουάν, I

Camille Pissarro, 1877

Μαρσέλ Προυστ, Από τη μεριά του Σουάν, I (Απόσπασμα)

Μετάφραση: Παύλος Ζάννας

   Όταν φτάναμε πια στα χωράφια, δεν τα εγκαταλείπαμε σ' όλο τον υπόλοιπο περίπατό μας απ' τη μεριά της Μεζεγκλίζ. Τα διέσχιζε συνεχώς, σαν αθέατος στρατοκόπος, ο άνεμος, που ήταν για μένα το ιδιαίτερο στοιχειό του Κομπραί. Κάθε χρόνο, τη μέρα της άφιξής μας, για να νιώσω πως βρισκόμουν πραγματικά στο Κομπραί, ανέβαινα και τον ξανάβρισκα να τρέχει στις αυλακιές κάνοντάς με να τον κυνηγώ. Είχες τον άνεμο πάντα στο πλευρό σου στη μεριά της Μεζεγκλίζ, σ' αυτήν την κυρτή πεδιάδα, όπου λεύγες πολλές ολόγυρα δεν συναντούσες υψώματα. Ήξερα πως η δεσποινίδα Σουάν πήγαινε συχνά στο Λαόν για λίγες μέρες και, μόλο που ήταν μακριά, καθώς η έλλειψη κάθε εμποδίου μίκραινε την απόσταση, όταν, τα ζεστά απογεύματα, έβλεπα τον ίδιο αέρα που ερχόταν από την άκρη του ορίζοντα να λυγίζει τα πιο μακρινά στάχυα, ν' απλώνεται σαν κυματιστός πάνω σ' όλη την απέραντη έκταση και να έρχεται να πλαγιάσει, μουρμουρίζοντας και χλιαρός, ανάμεσα στο βίκο και το τριφύλλι, στα πόδια μου, είχα την εντύπωση πως η πεδιάδα αυτή, κοινή στους δυο μας, ήταν σαν να μας έφερνε κοντά, σαν να μας ένωνε, σκεφτόμουν πως αυτός ο αέρας είχε περάσει από κοντά της, πως κάποιο δικό της μήνυμα μού ψιθύριζε, χωρίς να μπορώ να το καταλάβω, και στο πέρασμά του τον φιλούσα. [...]